Weronika is een speelse jonge poes

Mijn naam is Weronika met een ‘W’. Maar als je mij per ongeluk met Veronika aanspreekt, luister ik echt niet naar je hoor! Want ik ben héél trots op mijn aparte naam! Met mijn mooie zwarte jasje en een klein wit streepje op mijn neus zie ik er schattig uit.

Ik liep op straat te zwerven en ben door mensen van de dierenambulance bij Stichting Zwerfdier gebracht. Iedereen was heel lief voor mij, maar ik vond het eng en bleef bang. Toch ging ik na een paar maanden naar een eigen huisje. Maar dat werd geen succes, want ik bleef angstig en de andere kat in huis vond ik niet leuk. Dus toen ben ik teruggegaan naar Zwerfdier, ook omdat ik onzindelijk was geworden. Maar bij Zwerfdier deed ik alles weer netjes op de bak, dus na drie weken kreeg ik opnieuw een eigen huisje.

Maar ook daar ging het weer mis. Ik deed mijn plasjes niet in de bak en tot groot verdriet van mijn nieuwe baasjes moesten zij besluiten mij terug te brengen naar Zwerfdier. Dus nu woon ik hier voor de derde keer. En nu mag ik voor altijd in het grote adoptieverblijf wonen. En ik heb het hier naar mijn zin. Af en toe kan ik de andere bewoners een beetje plagen door ze achterna te zitten, dat vind ik een erg leuk spelletje. En als ze er genoeg van hebben, krijg ik mijn plagerijtjes gewoon terugbetaald. Net goed, toch? Maar verder kan ik goed met ze opschieten hoor.
Naar mensen toe ben ik terughoudend. Alleen als er met mij gespeeld wordt, vergeet ik wel eens dat ik schuw ben. Of natuurlijk als er lekkers wordt uitgedeeld. Dan word ik direct heel enthousiast.
Ik ben hier helemaal op mijn plaats, ik wil nooit meer weg!