Meisje ( voorheen Monchou )

Komen er op een dag ineens twee mensen naar mij kijken en nemen mij mee in een draagkooi en stappen met mij in een auto. Wat is dit toch allemaal spannend. Waar ga ik heen? Heb ik al niet genoeg rond gezworven! Die draagkooi werd weer neergezet in een stille en warme ruimte. Daar bleef ik dan ook het eerste uur veilig en wel in zitten. Want dit ken ik niet. Gelukkig stond er een mooie omsloten korf waar ik en veilig in kon zitten en nog een beetje doorheen kon kijken om te zien wat er om mij heen gebeurt. En met een kattenbak naast de korf en een bakje eten en een beker met water voor mij had ik alles in de buurt. De eerste dag zat ik boven en ben even uit mijn besloten korf gekomen om op de trap te zitten. Af en toe kwam één van die twee mensen op afstand voor mij liggen. De volgende dag wou ik mijn pootjes wel even strekken en ben ik de trap afgegaan, want beneden in de hal lag een leuke speelmuis.

Zie foto 1 en 2.

Na twee dagen ontdekte ik dat de deur in de hal open stond en ik hoorde die twee mensen praten. Dus dacht ik laat ik eens gaan kijken wat er achter de deur is. Ik hoorde één van die mensen verrast zeggen: “ Ooh kijk nou toch, Meisje staat in de deur.” Nou kan ik niet in die deur blijven staan, dus ging ik op verkenning uit. Achter die deur was namelijk een hele grote ruimte. Vandaar dat ik die avond in en uit ben gaan lopen.

Zie foto 3 en 4.

De volgende dag ging ik natuurlijk weer op onderzoek uit en zag ik een stoel die er wel lekker zacht uit zag. Daar sprong ik in en ging snuffelen. Dat rook goed, al dacht ik wel een poes te ruiken. Het was maar een beetje en ik denk dat die poes er niet meer woont. Het fijne was dat ik alles vanuit die stoel kon zien en mij er ook een beetje in kan verschuilen. Over die leuning kan je wel alles zien. Want die mensen bewegen wat af hoor in dat huis en ze praten ook maar steeds tegen me. Dan hoor ik “Meisje, Meisje.” Ik heb geen idee waar ze het over hebben. Het is eigenlijk best wel leuk om in die stoel te liggen. En één van die mensen ging een muisje in de stoel laten vallen en die muis laten lopen over de leuning. Dat vind ik eigenlijk ook wel grappig en vergeet dan een beetje dat ik het nog wel spannend vind.

Zie foto 5 en 6.

Na een paar dagen ontdekte ik dat er onder die stoel een heerlijk zacht kleed ligt. Daar kan je dus gewoon op gaan liggen zonder dat er iets met je gebeurt. En het is zo lekker zacht en warm. Het lijkt trouwens wel een toverkleed. Want wonderlijk genoeg trekt dat kleed balletjes en muizen aan als ik er op lig. Ja, het is heus. Want als ik daar lig, dan rollen er steeds balletjes langs me of er kruipt een muisje voorbij. Ik vind het heel leuk om daar mee te spelen.

Zie foto 7 en 8.

Het is trouwens wel wat hoor met die twee mensen. Ze doen heel rustig tegen mij, ze willen de hele tijd met me spelen en praten steeds met een hoge stem als ze “Meisje, Meisje, eten. Kom maar.” zeggen. Bijzonder toch. Na een week dacht ik dat het wel netjes is als ik ook iets terug ga zeggen. Dus ik laat mijn zachte en hoge miauwtje horen. Het lijkt wel alsof die mensen dat leuk vinden want ze kijken dan heel blij. Ze zijn trouwens snel tevreden en dankbaar hoor, want ik krijg dan telkens een smakelijk bakje eten voorgezet. En dat alleen maar voor een miauwtje. Ik begin overigens te denken dat als ze “Meisje, Meisje.” zeggen, dat ze het tegen mij hebben. Zou dat kunnen?

Zie foto 9 en 10.

Ik woon hier nu twee weken en begin het steeds leuker te vinden. En die twee mensen vinden het kennelijk heel fijn om achter mijn oren te krabben en te aaien. Nou ja, als ik eerlijk ben moet ik bekennen dat ook ik het heel fijn vindt om geaaid te worden door die mensen. Want ze zijn héél lief voor me en geven mij een veilig gevoel. Het is hier veel fijner dan buiten in de kou en regen. Ik denk en voel dat ik nu een thuis heb.

Zie foto 11 en 12.