Momo

Momo woont sinds 14 augustus bij ons. Nadat wij een kleine poes in huis hadden gehad (ca 3 kg), kregen wij een grote kater (bijna 6kg)! Dat was even wennen, maar inmiddels vinden we alle andere katten klein. Momo kwam uit een gezin waar te weinig aandacht voor hem was. Hij werd daar een beetje baldadig van. Nou, bij ons in het gezin krijgt hij genoeg aandacht! Hij zoekt dat ook graag op. Zodra we ’s morgens beneden komen of thuis komen na school of werk, komt hij meteen naar ons toe. Tegenwoordig met een heel verhaal. In het begin mauwde hij vrijwel niet, maar tegenwoordig kletst hij heel wat af. Hij komt kopjes geven en wil graag aangehaald worden. Onze dochters tillen hem graag op om even te knuffelen. In het begin was dat wat onwennig voor hem, maar al snel vond hij het erg fijn. Hij geeft kopjes en knuffels en vleit zich tegen hen aan. Een echte kroelkater. Maar hij kan het wel in ene zat zijn. Dat was in het begin wel een beetje wennen. Het leek alsof hij niet genoeg van kon krijgen van alle aandacht die hij kreeg, maar in ene gaf hij een mep. We hebben hem echt een beetje moeten leren lezen. En hij ons uiteraard ook. Hij heeft nu nog 2 a 3 keer per dag een gekke bui. Dat rent hij door de kamer en is hij echt een beetje wild. We laten hem dan altijd maar even gaan of laten hem even naar buiten als het te gortig wordt. Even uitrazen in de tuin. Hij gaat vaak naar buiten, maar meestal niet zo lang. Hij ligt liever te slapen op de bank of bed. Hij geniet ook erg van naar buiten kijken. Vaste plekjes in het voor- en achterraam, zodat hij alles goed in de gaten kan houden. Momo houdt erg van spelen. Niet met standaard kattenspeeltjes, maar liefst met een touwtje. Of alles wat op een touwtje lijkt… Snoertjes zijn niet veilig. Maar ook touwtjes aan een trui, draadjes aan armbandjes en draaien met je haar wordt meteen als uitdagend gezien. Op schoot komt Mo niet vaak. In het begin helemaal niet, maar de laatste weken kan hij zomaar even komen kroelen. Hij ligt dan meestal niet op schoot, maar komt kroelen in je nek en ligt languit tegen je aan. Dat is heel gezellig. Het poken moeten we hem nog wel even afleren. Dat doet hij vooral in die pose. Vaker dan op schoot komt Mo naast ons liggen op de bank. Languit, met zijn buik omhoog. Heel verleidelijk om heerlijk op zijn buik te aaien, maar dat wil hij niet. Maaaaar zo langzaam aan, accepteert hij het steeds een beetje beter. Zo langzaam aan leren we elkaar steeds beter kennen en kunnen we hem echt niet meer missen in ons gezin. Het is een lieve, gezellige, aanhankelijke kater die hier en daar nog wel wat ondeugend is.