Bruce

Toen jullie me in dat mandje stopten, was ik helemaal niet blij, maar als ik had geweten dat dit maar voor een half uurtje was, dan had ik niet zo’n kabaal gemaakt. Eenmaal gearriveerd in wat mijn nieuwe huisje zou worden, mocht ik uit mijn kooitje en toen heb ik de hele kamer zo’n 4 keer rondgesnuffeld en ben daarna lekker op de bank gaan liggen. ’s Nachts ben ik op bed gesprongen en dat mocht. 

Na een paar dagen mocht ik met mijn bazinnetje naar buiten met een tuigje om. Dat vond ik best wel spannend. Allemaal nieuwe geuren die ik moest onderzoeken en het blijkt dat er hier in de buurt nogal wat andere katten wonen en die moet ik allemaal nog “uit de boom” kijken. Af en toe pakt mijn bazin mij op om op schoot te zitten, maar dat is niet helemaal mijn ding. Gelukkig mag ik gelijk weer weg als ik het na een paar minuten voor gezien hou. ’s Nachts maak ik het weer helemaal goed met haar, want dan ga ik lekker dicht tegen haar aanliggen en dat lijkt ze wel fijn te vinden. 

Een tijdje geleden mocht ik voor het eerst naar buiten zonder tuigje. Na eerst een voorzichtige verkenning weer gauw naar binnen. De tweede keer ging ik al wat verder weg maar vond vlekkeloos de weg terug naar de openstaande deur. Toen ik de derde keer naar buiten ging kwam ik die rode kater tegen die steeds in “mijn” tuin kwam. Nou die heb ik eens goed achterna gezeten en volgens mij weet hij nu dat ik hier de baas ben.

Ik heb het hier geloof ik wel naar mijn zin. Geef mijn achtergebleven kamergenootjes maar een extra aaitje en ik hoop dat jullie voor hen ook een leuk thuis vinden.

Kopjes van Bruce