Jop

Jop slaapt veel. Hij is niet geïnteresseerd in speeltjes. Hij ruikt eraan. Eetbaar? Nee, niet eetbaar. Dus niet belangrijk. Nu gooi ik af en toe een brokje door de kamer. Nou, daar rent hij wel voor. Sinds eind november mag hij in de achtertuin. Het is een stenen tuintje met een uitbouw en een muur, wat perken aan de zijkanten met struikjes en boompjes. Er is geen ruimte voor gras. Aan het eind is een poort, een ijzeren hek, naar de steeg, de achteruitgang en verder klimop, zoals ik hierboven al schreef. Hij kan er niet overheen klimmen. Dus heb ik hem tot een paar weken geleden daar ook en binnen gehouden. Vorige week ontsnapte hij door de voordeur. Ik er achteraan, hij liet zich niet pakken. Ik was hem kwijt. Oh, oh, oh wat nu? Hij weet de weg niet... etc. Ik was heel ongerust. Na een kwartier stapte hij de voordeur weer binnen, die ik open had laten staan. Nu zet ik ik 's morgens het hek achter open en hij komt gewoon weer terug via de steeg. Liever niet door de voordeur. Ik weet nu dat hij weer terugkomt.. Ik heb hem dus drie maanden laten wennen aan huis en tuin en aan mij. Nu weet hij de weg.