Maxie

Hoiiii Maxie hier, ik wil even een verhaaltje vertellen over mijn eerste maanden in mijn nieuwe huisje.

Ik heb een tijdje bij St. Zwerfdier mogen logeren waar ik omringt werd door andere poezensnuiten en liefdevol ben opgevangen door de mensensnuiten.

Een paar maanden geleden kwamen 2 vreemde mensensnuiten mijn kamer in lopen.

Ik lag heerlijk te chillen in mijn hangmand en wist niet dat zij op visite kwamen speciaal voor mij.

Dus ik bleef lekker liggen en kreeg spontaan aandacht van hen, beetje praten en een kriebeltje tot ik het genoeg vond.

Toen gingen ze weer weg en heb ik ze niet meer gezien.

Tot een week later, toen kwamen de mensensnuiten van Zwerfdier mijn kamer in met een mand en werd ik zomaar opgetild en hierin gestopt, ik was helemaal verrast.

En daar stonden bij de balie, die 2 mensensnuiten die bij mij op bezoek zijn geweest.

Toen begon voor mij een groot avontuur.

Ik mocht mee de auto in en na een korte rit ging ik mee een vreemd huis in waar ik uit mijn mand werd bevrijd en mij verstopte achter het bed dat daar staat.

Die gekke mensensnuiten bleven rustig bij mij zitten en rustig met mij praten en liepen ook gewoon weg zonder mij aan te raken. Dat vond ik wel fijn, want ik heb nog weleens last van een overprikkeling en dan wil ik mijn pootjes gebruiken.

Daarom durfde ik vrij snel wel onder het bed vandaan te komen en ontdekte dat er een eten, drinken en een krabton stond en er lag zelfs wat speelgoed.

Het voelde zo vertrouwd dat ik al snel op onderzoek durfde uit te gaan en wat vond ik….een heel huis met allemaal kamers en verdiepingen waar ik gewoon in mocht.

Mijn vertrouwen groeide snel, want ik ben ’s avonds zelfs al op hun bed gesprongen, maar dat ging nog heel even mis….toch weer de overprikkeling en het elkaar nog niet kennen.

De dagen erna leerde ik dat ik bij deze mensensnuiten op schoot of tegen ze aan mag liggen en dat overal…op de bank, stoel en zelfs op bed, want wat geen mensensnuit wist is dat ik een hele grote knuffelkont eigenlijk ben.

Maar omdat ik zo graag wil is het voor mij soms te spannend, maar mijn mensensnuiten hebben met mij veel geduld. Dus nu gebruik ik al mijn pootjes niet om te waarschuwen, maar om heerlijk te nestelen en dat kan ik heel lang doen en ga ik ook heel hard spinnen.

Soms ben ik zo blij, dat ik ook mijn zachte liefdevolle beetjes geef en dat mag ik dan gewoon doen.

Maar ja, ik heb zoveel energie dat moet er ook uit en daar heb ik allemaal speeltjes voor en heb ik een hele grote krabpaal gekregen.

Nu sla ik de muizen door het huis, hang ik lekker in mijn krabpaal, vecht in mijn tunnel, ren achter de laserpen, krijg ik alle kassabonnetjes en er ligt nog meer….ben er af en toe heel moe van.

En dan is het zo fijn dat zij mij met rust laten en ik krijg ook een beloning als ik lief ben.

Dus mijn pootjes moet ik goed gebruiken, want anders kan ik wat mislopen.

En als ik dan weer uitgerust ben dan wil ik ook graag overal mee helpen, met koken, de vaatwasser, stofzuigen. Noem maar op en ik wil erbij zijn

Het liefste wilde ik ook naar buiten, maar dat mocht niet. Het was buiten namelijk vaak donker, nat en wat koud. Ook moet ik natuurlijk eerst aan mijn nieuwe mand wennen.

Maar ik kon wel lekker naar buiten kijken, daar heb ik overval vensterbanken en meubels voor.

Zo kon ik ook goed bekijken wat er in de achtertuin ging gebeuren, want ik had al een paar plekjes gezien waar ik die tuin uit zou kunnen.

Maar wat doen die mensensnuiten nu…….ze plaatsen van alles op die plekken, ik weet niet zo goed wat ik daar nu weer van moet vinden.

En eindelijk mocht ik vorige maand ontdekken wat ze nu gedaan hebben…en verdorie ze hebben de achtertuin afgerasterd.

Voor mijn veiligheid zeggen ze, nou daar ben ik het mooi niet mee eens.

Ik heb al meerdere keren gezocht en geklommen in de hekken om toch te proberen meer van de omgeving te ontdekken, maar dat is niet gelukt nog.

Ik voel ook dat ik bekeken wordt als ik het probeer…naja ze doen hun best maar.

Maar ik blijf zeker proberen een plekje te vinden om te ontsnappen, want die mensensnuiten moet ook scherp gehouden worden.

In de tuin is het ook goed, want er zijn genoeg blaadjes en beestjes om mij bezig te houden en ik mekker ook heel vaak naar alle gevleugelde biefstukjes.

Ik heb nu ook ontdekt dat tuinieren en klussen gezellig kan zijn, dus daar help ik ook graag mee.

Wie weet vind ik dan wel een manier om uit de tuin te ontsnappen.

En alles wat ik beleef of wil doen dat vertel ik aan mijn mensensnuiten want zij praten ook veel tegen mij, dus ik laat ook al mijn miauwtjes en prieuwtjes horen.

Ik ga nu weer naar buiten, het zonnetje schijnt en mijn tuinkussen ligt klaart.

Lieve kopjes en knuffels van Maxie