Melle

Melle is slim, aanhankelijk, maar niet gesteld op veel aaien. Zelf heel veel kopjes geven is meer zijn ding. Geen schootkat, wel heel graag in dezelfde kamer. Hij vertrouwt mij (slaapt in dezelfde kamer, eet uit de hand, gaat op de rug liggen en laat zijn buik zien), maar blijft waaks voor geluiden van buiten. Hij heeft een hekel aan de wasmachine.

Hij ‘kletst’ heel veel, en kan duidelijk met een verschillende ‘toon’ praten. Vrolijk wanneer ik thuiskom, narrig als hij niet naar buiten mag, hartverscheurend zielig wanneer ik boven ben en beneden het etensbakje leeg is.

Dominant in huis, ik mag inwonen want alles is nu van hem. Alles is besnuffeld, heeft kopjes gehad, of er is op gezeten. Gelukkig maar, want dan weet hij nu waar hij thuishoort. Hij gaat veel in deuropeningen liggen wanneer hij aandacht wil, zodat ik letterlijk niet om hem heen kan. Buitenshuis nerveus maar toch ook super nieuwsgierig. Daar heeft hij wat op gevonden, ik moet mee als hij op onderzoek gaat. Ik heb helaas niet iedere dag tijd, maar op zaterdag en zondagochtend ga ik mee op pad en wandelen we samen een uurtje door de buurt. Nou is met een kat wandelen heel anders dan met een hond, het gaat langzaam en soms verdwijnt hij over een hek de tuin van buren in (oeps), of ben ik hem even kwijt tussen wat struiken. Maar hij komt naar me toe als ik fluit, en dan lopen we weer wat verder.

Melle is heel slim. Hij zag een buur-kat door een keukenraam naar binnen gaan, en zat thuis net zo lang te draaien bij ons raam tot ik het voor hem opende en gebruikt dit nu als kattenluik. Hij mag overigens alleen naar buiten wanneer ik zelf thuis ben en luistert gelukkig wel naar ‘nee’ wanneer hij niet naar buiten mag, maar dan laat wel merken dat hij het er niet mee eens is door miauwend en bonkend de trap op te rennen.

Soms heeft hij iets wat ik een nerveuze doorbrander noem. Dan kan hij me naar een arm of been vliegen en ook echt zijn nagels in me slaan en bijten. In het begin had hij dat ook wanneer aaide. Dit wordt wel minder, omdat ik heel goed naar hem kijk en steeds meer kan zien wanneer het hem een beetje te veel wordt zodat ik weet wanneer Melle met rust gelaten moet worden. Ik ben blij dat hij bij mij is en niet in een huis met kinderen, ik denk dat dat mis zou kunnen gaan.

Ik denk dat Melle weet wat honger is. De eerste twee weken heeft hij enorm veel gegeten, en kreeg toen kennelijk door dat er altijd wel genoeg voor hem is. Nu laat hij zelfs eten staan wanneer hij voldoende heeft. Ik denk dat hij een jager is, hij is dol op kleine speelgoedmuisjes. Ander speelgoed snapt hij niet zo, of interesseert hem niet. Melle was meteen ‘thuis’ toen hij binnen kwam. En ik heb het idee dat hij echt voor mij bedoeld is.